Wong Sugih
Abu : “Ana wong sugih apa, nanging bisa uga ora duwe apa-apa?”
Driya : “Diaranana wong sugih mono mesthine ya duwe bandha lan liya-liyane, mosok ora. Ngayawara kuwi. Yen ngerti apa hayo?’
Abu : “Sing tak karepake, wong sugih omong, sugih janji, ning nyatane ora ana apa-apane. Duwene ya mung omong wae.”
Driya : “Wah yen ngono kowe kuwi ngarani aku!”
(kir: Wijoso, Solo)
Bapak Pinter
Pak Budi ndangu putrane: “Jono, geneya kowe ora bisa kaya Doni kang biji ulangane apik-apik ora ana abange?!”
“Ya aja nyalahke aku ta Pak, Doni rak nduweni bapak sing pinter…” jawabane Jono santai.
Klambine Bos Kobong
Yanto mujudake sawijining jongos. Sawijining awan dheweke nilpun ndarane ing kantor.
Yanto : “Halo bos, niki kula Yanto.”
Bos : “Iya, Yan, ana apa telepon?”
Yanto : “Ah mboten napa-napa bos, kula naming badhe matur lan nyuwun pangapunten, nalika kula setrika agemanipun bos, ageman kala wau kobong bos ….”
Bendarane Yanto kang sibuk banget kuwi njawab sakenane:
“Ahh…yaw is ta Yan, ben wae! Oora papa, mandhak klambi wae kok, mengko aku tak tuku maneh ….”
Yanto : “Oh inggih, Bos sae sanget, matur suwun!”
Bos : “Halo Yan, sajake kok rame banget ing sisihmu kuwi, kowe ki nang endi? Kowe tilpun saka ngendi?”
Yanto : “Dalem ing wartel Bos…”
Bos : “Lho geneya ora telepon saka omah wae?”
Yanto : “Mboten saged Bos, masalahipun, griyanipun ugi tumut kobong ….”
Bos : “Apaaaaaaaa….????!!!!”
(Kapethik saking Panjebar Semangat No. 15 – 9 April 2011)
Cangkriman 1
Petruk : “Gong sku duwe cangkriman coba bedheken!”
Bagong : “Iya wis tak bedheke anggere aja angel-angel.”
Petruk : “Gepeng padha gepeng, barang gilig mlebu ngeleng, tambah bonda suda rega ….. hayo apa?”
Bagong : “Wah genah purno kuwi>”
Petruk : “Purno piye, padune kowe ora bisa.”
Bagong : “Iya wis aku trima kalah.”
Petruk : “Kuwi bedhekane wong dondom.”
Bagong : “Genahe piye …?”
Petruk : “Gepeng padha gepeng kuwi tambalane karo sing ditambal. Barang gilig mlebu ngeleng kuwi dome, tambah bonda suda rega kuwi sing ditambal, dadi tambah tambalan ora ana regane.”
Bagong : “Oh … iya … ya.”
(kir: Mbah di Semarang)
Cangkriman 2
Bagong : “Ganti Kang aku sing nyangkrimi.”
Petruk : “Wis ta sak karepmu tak ladeni.”
Bagong : “Nek arep metu sikile papat, bareng arep mlaku sikile telu, yen wis mlaku sikile loro, hayo bedhekane apa ….?”
Petruk : “Wah angel kuwi aku ora bisa.”
Bagong : “Kuwi bedhekane wong arep numpak sepedha motor.”
Petruk : “Lho kok?”
Bagong : “Nek metu sikile papat, kuwi motore metu saka garasi, motore dituntun sikile sing nuntun karo rodhane motor. Nek arep mlaku sikile telu, sikile sing siji dienggo nyetater dadi kari sikil siji karo rodha loro. Nek wis mlaku sikile dadi loro kuwi rodhane motor sing mlaku.”
Petruk : “Wah bener rika dari pada wong gemblung.”
(kir: Mbah di Semarang)
Hubungi Kantor Polisi
Soni : “Walah dhek bengi tanggaku mbak Ina gawe kalang kabut, bojone ora ana ing omah dheweke krasa kelaran arep mbabarake. Ya cepet-cepet tak hubungi kantor polisi.”
Heri : “Oo … wong edan! Apa ana nglairake kok hubungi kantor polisi. Apa ora hubungi rumah sakit bersalin apa bidan?”
Soni : “Ana bae. Wong bojone mbak Ina polisi. Ya tak hubungi kantor polisi ngabari bojone sing lagi dinas malam. Wong kantor polisine cedhak kok.”
Heri : “Sakarepmu ….”
Soni : “Weeee ….. nesuuu ….”
(kir: Mas Mono-Pati)
(Kapethik saking Panjebar Semangat No. 16 – 16 April 2011)
Tidak ada komentar:
Posting Komentar